Vanmiddag op het Provinciehuis in den Bosch was te zien hoezeer de kwaliteit van het landschap leeft in Brabant. Alle stoelen waren bezet in de grote ‘Bois le Duc-zaal’.
Dat was niet voor niets want het landschap is van ons allemaal! merkwaardig genoeg is het ook van niemand en krijgt het niet de aandacht die het verdient. Toch begint de zorg over het landschap waarin wij leven een plaatsje te veroveren in de harten van de mensen. Eigenlijk is de zorg over landschap een zorg over onszelf, want het landschap overleeft ons wel.
Er wordt vaak naar de boeren gekeken. Immers het overgrote volume van het land waarin we leven ligt in hun handen. Als je bereid bent om verder te kijken dan zie je dat de boer wordt aangedreven door de afnemers, de hele keten die via de supermarkt bij de consument eindigt. En eigenlijk begint de keten daar ook. Op het bordje bij ons diner ligt de wens van de consument die de voedselketen aanstuurt.
De stedeling heeft daarom eveneens zijn verantwoordelijkheid voor de staat van het landschap. Als die de juiste prijs wil betalen voor de producten die hij vraagt, dan hoeft het landschap niet weg te kwijnen. Dat maakt de kwestie eigenlijk heel eenvoudig: de kwaliteit van het landschap wordt bepaald door de keuzes die wij met ons allen maken. Ons landschap ligt op ons bordje!
Stedelijke groei? Los het allereerst op in de stad!
Gemeenten doen er goed aan hun ruimtelijke plannen te toetsen aan een sturend Landschaps Ontwikkelings Plan en zorgvuldig om te gaan met de schaal van landschappelijke ingrepen. Hoeveel kan het landschap in zich opnemen zonder dat het geweld wordt aangedaan? Welke elementen kunnen we toevoegen om een ingreep aan te helen? Durf ook grenzen te stellen!
Binnen deze complexe opgave neemt STIKA als kleinschalig instrumentarium om grondeigenaren te stimuleren, een kloeke plek in. Met haar flexibele karakter is deze regeling bijna overal toe te passen in een vorm die en het landschap verrijkt en de eigenaar past. STIKA is maatwerk!
Gelukkig zijn er ook goede voorbeelden…begin met de goede voorbeelden, begin met degenen die de wil hebben.
Heb de moed in de spiegel te kijken; wat heb je nou eigenlijk gedaan? Is je landschap overeind gebleven?
Is er hoop?
Johan van de Gronden kenschetst het als volgt : ‘Ook de wijze uilen van Athene worden pas in de schemer wakker…’